بیمارستان ها تختی برای بستری بیماران ندارند - وبلاگ ارم گفتگو

به گزارش وبلاگ ارم گفتگو، تهران (پانا) - مدتی است که منابع رسمی از افزایش آمار ابتلا به ویروس کرونا در تهران و قرمز شدن پایتخت خبر می دهند.

به گزارش ایران، بنابر اعلام ستاد ملی مقابله با کرونای تهران، تعداد تخت های بستری ویژه مبتلایان کووید 19 در بیمارستان های پایتخت پر شده و رؤسای دانشگاه های علوم پزشکی و مدیران بیمارستان ها مجبورند ناوگان بیشتری را وارد مدار نمایند؛ این یعنی تخت های بیمارستانی در جدال با کرونا کم آورده اند و با ادامه افزایش تعداد مبتلایان، بخش های غیر کرونایی پس از دو ماه از فروکش کردن ویروس کرونا دوباره به بخش عفونی و کرونا تغییر کاربری خواهند داد. با این همه این روزها تعطیلات پیش رو هم به نگرانی مسئولان وزارت بهداشت افزوده است تا جایی که معاون درمان این وزارتخانه نسبت به اوج گیری مجدد کرونا به دلیل تعطیلات پیش رو هشدار می دهد. به همین بهانه خبرنگار ما درباره شرایط اشغال تخت ها در بخش های کرونا، آی سی یو و ازدحام و شلوغی واحدهای تریاژ و اورژانس دو بیمارستان مسیح دانشوری و امام خمینی (ره)گزارشی تهیه نموده است که می خوانید:

اشغال تمام تخت های بیمارستانی

سه کانکس عظیم در انتهای ضلع شمال شرقی بیمارستان مسیح دانشوری جایی است که تریاژ بیماران مشکوک به کرونا از آنجا آغاز می گردد. شرح حال اولیه بیماران از کانکس شماره یک آغاز می گردد. دو پرستار زن و مرد داخل این کانکس ها نشسته اند. یکی شرح حال مریض را می نویسد و دیگری سطح اکسیژن خون بیمار را اندازه می گیرد. مرحله دوم ویزیت در کانکس شماره 2 انجام می گردد. جایی که محل استقرار پزشک است. عده ای با نظر پزشک راهی خانه می شوند و تعدادی هم با چند برگه کاغذی برای تشکیل پفراینده و بستری راهی بخش 3 یا 4 می شوند. اطلاعات اولیه بیمارانی که احتیاج به تست پی سی آر دارند در کانکس شماره سه ثبت می گردد. محرم جلوی باجه نوبت دهی منتظر ایستاده است. او و مادرش از اسلامشهر به اینجا آمده اند. با دست مادرش را نشانم می دهد. صدیقه مادر محرم چادر مشکی اش را روی صورتش کشیده و روی نیمکت فلزی چمباتمه زده است. محرم می گوید: آنقدر مریض زیاد است که بخش تخت خالی ندارد. از ساعت4 صبح اینجا معطل تخت هستیم. هر مرضی که بگین مادرم داره. دیابت، فشار خون و.... اولش رفتیم بیمارستان امام حسین(ع) تخت نداشتند. رفتیم چمران، فرستادند اینجا. شرایط اصلاً عادی نیست. خود من امروز سه تا بیمارستان سر زدم تخت ندارند. بیمارستان ها کم آورده اند. ون های سبز رنگ مراجعه نمایندگان را به سمت تریاژ راهنمایی می نمایند. مرد میانسالی دست دختر 14 ساله اش را گرفته. پدر ماسک پارچه ای دارد دختر بدون ماسک است.

نرگس کرونا مثبت است. پدر و دختر از ون که پیاده می شوند یکراست می فرایند سمت کانکس شماره یک تا پرستار اکسیژن خونش را اندازه بگیرد. پرستار عدد 96 را روی پفراینده اش می نویسد سپس ارجاع می دهد به کانکس بعدی. پزشک شرح حال نرگس را می بیند. یک نسخه دارویی هم برایشان می نویسد و از آنها می خواهد دو هفته کامل از قرنطینه خارج نشوند. ساعت هنوز 11 صبح نشده که ون ها یکی پس از دیگری از راه می رسند. هر بار 3 تا 5 مسافر از ون پیاده می شوند. اینها همان مبتلایان خانوادگی هستند که یک جا کرونا گرفته اند و خانوادگی به تریاژ بیمارستان آمده اند. یکی از آنها که حال و روزش بهتر از 3 نفر دیگر است یکراست می رود سراغ پرستاران در کانکس شماره یک. پفراینده بیمارش را نشان می دهد و لحظه ای بعد صدای داد و بیداد فضای تریاژ را پر می نماید. پرستار با آرامش شرح می دهد: اگر بخش جا داشته باشد بستری می نمایند اینجا منتظر بمانید تا تخت خالی گردد. تأیید موارد ابتلای بیماران مشکوک به کرونا از کانکس شماره یک آغاز می گردد. مراجعه نمایندگانی که تست پی سی آر نداده اند ابتدا باید آنجا پذیرش شوند و در صورت مثبت بودن تست به دو کانکس دیگر ارجاع داده می شوند. این نقطه از تریاژ بیشتر محل رفت و آمد جوانتر ها و خانواده هاست.

ابتلا به کرونا در سفر

بعضی ها حتی از آغاز علائم شان چند روزی هم سپری شده اما مسأله را خیلی جدی نگرفته اند. مرتضی و همسرش 10 روز قبل از آنکه علائم شان آغاز گردد سفر چند روزه ای به کیش داشته اند. او احتمال می دهد کرونا را از فرودگاه گرفته باشد: فرودگاه خیلی شلوغ بود. چند کانتر اضافی برای مسافران کیش باز نموده بودند اما مردم فاصله اجتماعی را رعایت نمی کردند. در هواپیما هم 70 درصد مسافرها ماسک شان را برداشته بودند البته مهماندارها مدام هشدار می دادند اما کسی گوشش به این حرف ها بدهکار نبود. جزیره هم شلوغ بود. بالاخره ما هم رفته بودیم تفریح کنیم و ناهار و شام را در رستوران می خوردیم. ما بسیار رعایت می کردیم و فکر نمی کردیم کرونا بگیریم. الان نگران پدر و مادرمان هستیم چون بعد از سفر کیش رفتیم آنها را هم دیدیم. پشت سر مرتضی و همسرش زن و شوهرهای زیادی همراه فرزندانشان منتظر نام نویسی برای تست پی سی آر هستند. صدای سرفه های خشک در تریاژ یک لحظه هم قطع نمی گردد. مسئول این بخش چند لوله محتوای آب مقطر را تحویل مرتضی و همسرش می دهد. اول چند تا سرفه می کنی این محلول را ته حلق تان می ریزید عین آب نمک 15 ثانیه قرقره می کنید بر می گردانید داخل لوله و اینجا می آورید. سر صحبت را که با او باز می کنم می گویم همه مبتلایان جوان هستند درسته؟ جواب تست همه شان هم مثبت است. آنهایی هم که منفی اند بیشتر کسانی اند که دوباره آمده اند ببینند منفی شده اند یا نه. و دیگر اینکه گواهی برای محل کارشان می خواهند. از ساعت 8 صبح تا 11 صبح 25 نفر برای تست پی سی آر مراجعه نموده اند. الا دو نفر که آنها هم مبتلایان قلبی اند که منفی شده اند همگی کرونا مثبت اند. این کانکس 24 ساعته است در هر شیفت حداقل 300 تا 400 نفر مراجعه می نمایند که جواب تست 90 درصدشان مثبت است. آقایان بیشتر برای تست مراجعه می نمایند آن هم به خاطر اینکه محل کارشان باید نتیجه تست را اطلاع دهند.

در هر حال مردم هنوز یاد نگرفته اند شرایط قرنطینه را رعایت نمایند. این همه رسانه ها درباره علائم کرونا هشدار می دهند اما خانواده ها شرایط ایزوله را رعایت نمی نمایند برای همین هم شما نگاه کنید اغلب زن و شوهر باهم می آیند و عمدتاً نیز هر دو جواب تست شان مثبت است. امیر از خدمه بیمارستان مسیح دانشوری است. او می گوید با زیاد شدن تعداد مبتلایان بیمارستان ها شرایط نامساعدتری پیدا نموده اند. او به مشقت پرسنل بیمارستان و کمبود تخت های بستری اشاره می نماید: تخت ها همه پر شده. پزشک و پرستار خسته و بی رمق شده اند. مثل ماه های اول انرژی ندارند. بیش از 80 درصد پرسنل اینجا کرونا گرفتند. همراهان مریض ها می آیند اینجا و در به در دنبال تخت هستند. مریض بدحال باشد و سی تی اسکن ریه اش هم درگیری بالای ریه را نشان دهد چاره ای ندارند باید بستری نمایند. مرگ و میر در میان آنهایی که پیرترند بیشتر است. البته اینجا جوان هایی هم داریم که فوت می نمایند. مردم باید ماسک بزنند ما خودمون اینجا روزانه با چند تن زباله عفونی سر و کار داریم داخل بخش های عفونی و آی سی یو ها را ضدعفونی می کنیم روزی چند مرتبه ملافه های بیماران را تعویض می کنیم. اینجا اوج خطر است برای همین سعی می کنیم زیاد با کسی رفت و آمد نکنیم تا اگر ناقل بیماری بودیم به کسی انتقالش ندهیم. مجید 42 ساله یکی از نیروهای خدماتی است. از او درباره شرایط داخل بخش های بستری بیماران کرونایی می پرسم: خانم اوضاع اصلاً خوب نیست. مردم رعایت نمی نمایند. اینجا تخت ها پر است با این حال بیماران بدحال را بر نمی گردانند. مجبورند بستری نمایند برای همین چندتا بخش بیمارستان را به بیماران کرونایی اختصاص دادند.

صف طولانی تست کرونا

اینجا روی پیشانی هیچ کسی ننوشته اند که کرونا دارم. بیش از 90 درصد کسانی که تریاژ هستند کرونا مثبت اند. کسانی که تا صدای نفس هایشان را از نزدیک نشنوید یا تک سرفه های خشک شان را نبینید باورتان نمی گردد که مبتلای به کووید 19 هستند. این یکی از نگران نماینده ترین تصاویری است که همچنان در حال تکثیر و تکرار است. صف های طولانی افراد دارای علامت و بی علامت برای انجام تست کرونا روز به روز در مراکز درمانی طویل تر می گردد. برای همین پزشکان اورژانس مدام به بیماران توصیه می نمایند شرایط ایزوله را رعایت نمایند تا مبادا اعضای دیگر خانواده را دچار بیماری نمایند. مراجعه نمایندگان مختلف از کودک و نوجوانان تا عظیمسال و سالمند هر روز در صف های طولانی 30 تا 40 نفره می ایستند تا از آنها تست گرفته و معین گردد مبتلا هستند یا نه. این ماجرا زمانی خطرناک می گردد که به گفته پزشک تریاژ بیمارستان مسیح دانشوری هر کدام از آنها به صورت بالقوه ناقل و مبتلای به بیماری هستند و پیش از مراجعه به بیمارستان هم با افرادی در ارتباط بوده اند و این زنجیره انتقال بیماری تمام آن چیزی است که ایران را در رتبه های نخست افزایش آمار فوتی ها قرار داده است چرا که زنجیره ابتلا بسیار گسترده تر از این تعدادی است که برای انجام تست مراجعه می نمایند. توصیه ها اینجا کمی تغییر نموده است. دستورالعمل های بهداشتی که از روز نخست شیوع کرونا اعلام شده اینجا هم مدام تکرار می گردد. حالا همه روی الزام ماسک زدن متفق القولند اما پزشکان و پرستاران اینجا خواهش می نمایند مبتلایان خودشان را قرنطینه نمایند تا زنجیره انتقال در خانواده شان قطع گردد.

سیل بیماران کرونایی در بیمارستان امام خمینی(ره)

خیابان اصلی بیمارستان امام خمینی را که بالا بروید می رسید به یک سربالایی که در ضلع شمالی آن رفت و آمد بیمارانی را می بینید که در چهره شان التهاب و اضطراب موج می زند. اورژانس بیمارستان امام پر التهاب تر از هفته های اخیر است و در سالن ها و اتاق هایش دائم پزشکانی را می توان دید که در حرکت و تکاپو هستند.

همه رهگذران اینجا نشانی تریاژ کرونا را می شناسند و دست کم یک بار پایشان به اتاق عظیمی که تنها یک نفر اجازه ورود به آنجا را دارد، باز شده است. جمعیتی حدود 50 نفر در حیاط اورژانس ایستاده اند. حدود چند نفری هم پشت در تریاژ صف کشیده اند. هر بیماری که وارد تریاژ می گردد باید علائمش آنالیز گردد. اینجا اندازه گیری سطح اکسیژن خون مهم ترین فیلتر همه کسانی است که با نگرانی از آغاز تنگی نفس به بیمارستان امام آمده اند. هر فردی که سطح اکسیژن خونش پایین تر از 80 گزارش گردد از صف خارج می گردد و برای بستری به اورژانس فرستاده می گردد. تریاژ که در نزدیکی ورودی اورژانس قرار گرفته است دائم از بیمار پر و خالی می گردد. دختر جوانی که ماسک پارچه ای مشکی به صورتش زده می گوید: هفته گذشته با تور رفتیم شمال. نشانه خاصی از بیماری ندارم. یک کم بی حال بودم آمدم تست بدم. بعد با پوزخندی که می زند می گوید: اینجوری که اینجا غلغله است آدم کرونا می گیرد. پرستاران که در محوطه اورژانس و بخش در رفت و آمد هستند، می گویند: بیمارستان امام از بار زیاد بیماران کرونایی منفجر می گردد. با وجود آنکه 4 بخش را به این بیماران اختصاص داده اند و بیش از 60 درصد تخت ها در سیطره بیماران کووید 19 است اما همچنان کمبود تخت به نارضایتی ها دامن زده است. شرایط در بخش های آی سی یو نیز هیچ تعریفی ندارد. تخت ها پر شده اند و تخت های جایگزین به محض اضافه شدن شان اشغال شده اند.

همراهان بیماران می گویند بیمارستان همه تلاشش را می نماید تا مریض بدحال بدون تخت آی سی یو نماند. آقای زرگری که برادر 52 ساله اش در بخش آی سی یو بستری است می گوید: تخت آی سی یو سخت گیرمان آمد بالاخره نمی گذارند مریض بدحال روی دست بماند. همین چند شب پیش آمدند و تجهیزات ابتدایی آی سی یو را به بعضی بخش ها اضافه کردند تا مریض ها سرگردان نمانند. اوضاع برای کادر درمان سخت شده ما می بینیم که از جان و دل مایه می گذارند اما یک روزی همین ها خسته می شوند و کسی نمی تواند جلوی این سیل بیماران را بگیرد.