شش بازی ماندگار منچستریونایتد &ndash بارسلونا - وبلاگ ارم گفتگو

به گزارش وبلاگ ارم گفتگو، مصاف چهارشنبه شب منچستریونایتد - بارسلونا یکی از دوئل های کلاسیک فوتبال اروپاست. به بهانه این بازی شش بازی فراموش نشدنی دو تیم در جام های اروپایی را آنالیز نموده ایم.

شش بازی ماندگار منچستریونایتد - بارسلونا

مصاف چهارشنبه شب منچستریونایتد - بارسلونا یکی از دوئل های کلاسیک فوتبال اروپاست. دو غول فوتبال اروپا در سال های قبل نبردهای ماندگار زیادی داشته اند و بازی دو تیم در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان بهانه ای شد تا گاردین شش تا از آن بازی ها را آنالیز کند.

1) منچستریونایتد 3 - بارسلونا صفر (مجموع 2-3)، دور برگشت یک چهارم نهایی جام برندگانی اروپا، اولدترافورد، 21 مارس 1984

پرافتخارترین دوران منچستریونایتد متعلق به سال های مربیگری سرمت بازبی و سرآلکس فرگوسن است، ولی حتی آنها هم نتوانستند چنین شب اروپایی ماندگاری در اولدترافورد رقم بزنند.

رن اتکینسون که یک متخصص بازی های حذفی بود، پیروز شد شکست دو بر صفر بازی رفت مقابل بارسا که ستارگانی مثل دیه گو مارادونا و برند شوستر در ترکیبش داشت را جبران کند. برایان رابسون دو گل و فرانک استپلتون یک گل زدند.

منچستریونایتد طوری روی دروازه بارسا حمله می کرد که انگار یک قلعه قرون وسطایی را هدف قرار داده. بارسا که سرعت بازی پایینی داشت، نتوانست با فوتبال پرتحرک منچستر مقابله کند.

گل سوم در دقیقه 53 زده شد تا اتکینسون درباره اش بگوید: فکر می کردم گل سوم را کمی زود زدیم. یک ربع آخر بازی برای من مثل سه روز گذشت!

2) منچستریونایتد 2 - بارسلونا یک، فینال جام برندگان جام، روتردام، 15 مه 1991

-

برایان رابسون مقابل بارسلونا یک بار دیگر یکی از بازی های ماندگارش با پیراهن یونایتد را به نمایش گذاشت. او میانه زمین را به خوبی کنترل کرد تا منچستریونایتد برای اولین بار در 23 سال به یک جام اروپایی برسد.

تیم یوهان کرویف مثل همواره می خواست با رجحان عددی میانه زمین را به دست آورد، ولی رابسون 34 سال ها چنین اجازه ای به آنها نداد. او همچنین سازنده هر دو گل مارک هیوز بود.

3) بارسلونا 4 - منچستریونایتد صفر، مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا، نوکمپ، دوم نوامبر 1994

داوید لیسی در گزارش پیش از بازی نوشته بود: منچستریونایتد مقابل 110 هزار تماشاگر متوجه کیفیت واقعی اش خواهد شد. این پیش بینی کاملا درست بود و فرگوسن متوجه شد که تیمش میلیون ها کیلومتر با پیروزیت در اروپا فاصله دارد.

روماریو و استویچکف، دو مهاجم تیم رویایی کرویف شب کابوس واری برای استیو بروس و گری پالیستر، دو مدافع میانی منچستریونایتد ساختند. بروس بعد از بازی اینگونه اعتراف کرد: یک هیولا مقابل من بازی می کرد. ما چهار بر صفر باختیم، ولی می توانستیم 14 گل بخوریم!

-

بین دو نیمه این بازی بازیکنان مجبور شدند فرگوسن و پل اینس را جدا نمایند، چرا که سرمربی اسکاتلندی از عملکرد هافبک تیمش کاملا خشمگین بود. خاتمه دوران اینس در یونایتد با این بازی کلید خورد.

4) بارسلونا 3 - منچستریونایتد 3، مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا، نوکمپ، 25 نوامبر 1998

فصلی که منچستریونایتد به قهرمانی سه گانه رسید فراز و نشیب های زیادی داشت و دو تساوی 3-3 مقابل بارسا از آن جمله بود. در بازی برگشت تیم فان خال برای ماندن در مسابقات احتیاج به پیروزی داشت و برگزاری فینال در نوکمپ انگیزه این تیم را بیشتر می کرد.

-

این بازی بیشتر شبیه بسکتبال بود و فرگوسن هم بعد از بازی گفت: امشب هیچ ملاحظه ای در کار نبود. این بازی دو اتفاق ماندگار داشت. همکاری فوق العاده یورک و کول برای اولین بار در این بازی آشکار شد و ریوالدو با دو گل درخشان به بارسا یاری کرد به بازی برگردد.

5) منچستریونایتد یک - بارسلونا صفر (مجموع یک بر صفر)، نیمه نهایی لیگ قهرمانان، اولدترافورد، 29 آوریل 2008

کارلوس کی روش بزرگترین ترفند تاکتیکی اش در اولدترافورد را با چند تشک تمرینی به نتیجه رساند. وقتی منچستریونایتد برای نیمه نهایی سال 2008 آماده می شد، فرگوسن و کی روش مصمم بودند چرخه پاس بارسا در میانه زمین را متوقف نمایند و جمله مربی پرتغالی منچستر را به سطح بی سابقه ای از آماده سازی تاکتیکی برد.

در جریان تمرین، کی روش تشک های تمرین را بین دو هافبک میانی، کریک و اسکولز و دو مدافع میانی، فردیناند و وز براون قرار داد. آنها نباید اجازه می دادند توپ تحت هیچ شرایطی به تشک ها برخورد کند و کی روش به چهار بازیکن گوشزد می کرد که با توجه به وضعیت توپ باید در چه موقعیتی باشند.

-

این تدبیر نتیجه داد. یونایتد توانست موقعیت های بارسا را به حداقل برساند، در دو مسابقه رفت و برگشت گلی نخورد و به لطف شوت مهارنشدنی اسکولز برای اولین بار از سال 1999 به فینال لیگ قهرمانان رسید. این دو بازی احتمالا دفاعی ترین بازی های یونایتد در دوره 26 ساله مربیگری فرگوسن است، ولی صعود به فینال این رویکرد را توجیه کرد.

6) بارسلونا 2 - منچستریونایتد صفر، فینال لیگ قهرمانان، رم، 27 می 2009

فینال سال های 2009 و 2011 لیگ قهرمانان شباهت زیادی دارند. مثلث اینی یستا، ژاوی و مسی در اوج بود و منچستریونایتد پایین تر از توان خودش بازی کرد. اگر بردن فینال سال 2011 برای یونایتد غیرممکن به نظر می رسید، در سال 2009 جای حسرت زیادی برای این تیم باقی ماند.

بارسا در نهایت توانست یونایتد را کنترل کند، ولی تیم انگلیسی می تواند از خودش بپرسد که اگر هنگام رجحان اش در دقایق اولیه به گل می رسید چه می شد؟ اگر مانع گل آسان اتوئو می شدند، چطور؟ اگر فلچر که جانشینی نداشت به خاطر دریافت کارت قرمز در بازی نیمه نهایی مقابل آرسنال محروم نمی شد، چه؟ اگر آنها هتل بهتری داشتند؟

وقتی فرگوسن این موضوع را به عنوان یکی از دلایل شکست تیمش نامید، خیلی ها خندیدند، ولی هتل همواره عامل مهمی برای این مربی بود. 18 سال پیش از آن او کیفیت هتل و آماده سازی تیمش در روتردام را یکی از دلایل رجحان تیمش مقابل بارسلونا در فینال جام در جام نامیده بود.

-

اندرسون (2009) و گیگز (2009 و 2011) نمایش ضعیفی در این فینال ها داشتند و مایکل کریک بیچاره مجبور شد به تنهایی با بهترین خط میانی دنیا مقابله کند. او مجبور بود با ژاوی و اینی یستا مقابله کند، یعنی یک نفر در مقابل دو هافبک کاملتر از خودش و البته آنها حمایت مسی را هم داشتند. کریک گفت: انگار توپ مال آنها بود و برای خودشان بازی می کردند.

کریک فینال 2009 را با شست پای شکسته بازی کرد و می گوید هیچوقت نتوانسته ضربه سر ناقصش را فراموش کند که به گل اتوئو ختم شد. اثر این بازی به قدری شدید بود که روی وضعیت روحی دو سال آینده او اثر داشت. او با فینال 2011 توانست راحت تر کنار بیاید، چرا که بارسلونا کاملا دست نیافتنی بود. ولی او و یونایتد همواره فینال سال 2009 را به خاطر خواهند داشت.

12